قانون مندی

گل پسر من

چند هفته ایه که برای اینکه گرفتن پستونک - یا به قول خودت دودوی دهن - رو برات آسون کنیم ، تصمیم بر این شده که موقع بازی و کارتون ، پستونک ممنوع باشه. قانون رو اعلام کردیم و مثل همه قوانین اولش سخت شروع شد ولی خوشبختانه تو خیلی خوب همکاری کردی و خیلی زود این قانون جا افتاد و در این حد رسمی شد که احیاناً اگه وسط کارتون خوابت می گرفت و نیاز به پستونک پیدا می کردی، می گفتی : "خاموش کن کارتون رو ، دودوی دهن می خوام" تا اینکه امروز این سوال فلسفی برات پیش اومد که

Mayam, pour quoi on doit pas BOKHOYIM doudou dahan avec cartoon ?

یعنی چرا نمیشه دودوی دهن رو با کارتون خورد؟ گفتم که : چون این قانونه. بعد از چند لحظه دوباره گفتی

Mayam, pour quoi c'est GANOON?

یعنی چرا این قانونه؟ توضیح دادم برات که چرا و اگه نه چه جوری دندونات خراب میشه و گذشت

امروز بعد از ظهر داشتی کارتون نگاه می کردی و من توی راهرو یه دفعه چشمم افتاد بهت که پستونکت رو دستت گرفته بودی و روی مبل دراز کشیده بودی. و هر چند ثانیه یک بار ، روت رو از تلویزیون بر می گردوندی ، پستونکت رو می ذاشتی توی دهنت و باز دوباره در میاوردی و روت رو می کردی به طرف تلویزیون و من واقعاً مرده بودم از خنده

فدای اینهمه قانون مندیت بشم من پسرک نازنینم



یک مشت عکس که وقت نبود تک تک توی وبلاگ بذارمشون. توضیحاتش رو روی خود عکس ها می تونین ببینین

پ.ن. واقعاً یعنی اینقدر درست کردن این کیک ها هنرمندیه که همتون پرسیدین کیک ها کار خودمه؟ خودم نمی دونستم. مرسی به هر حال از لطفتون. در ضمن اون خانوم و آقا هم دو تا از دوستانمون هستند