سفر -2 ، خمیر بازی

و اما

دلکم، اون موقع که سفر بودیم، شروع کرده بودی به تشخیص رنگها و به شدت دوست داشتی ( و داری هنوز ) که همه چیز رو با رنگش بگی. فقط مشکل این بود که اسم رنگها رو بلد نبودی و همه چی فقط یا آبی بود یا بس ( سبز ) می دونستی که خیلی چیزا نه آبی ان و نه بس ، اون وقت بود که یه لحن پرسشی خیلی با مزه که یعنی خودم میدونم که جوابش منفیه می پرسیدی؛ مامان آبی؟!! و وقتی می گفتم نه و رنگش رو می گفتم می گفتی بغاوو مامان !! هلند، کشور دوچرخه سوار ها بود. همه جا به شدت برای دوچرخه راه مخصوص لحاظ شده بود که رنگش معمولاً تو مایه های آجری بود. اولین بار توی یک پارکی توی آمستردام، که داشتی خودت راه میرفتی و می دویدی بهت رنگ راه ها رو نشون دادم و گفتم که اینجا که قرمزه، راه دوچرخه هاست و ما نباید بریم اونجا... فهمیدی و تا آخر راه هی راه رو نشون میدادی و می گفتی که اتانتیون اَ ویلو ! گذشت تا 3 روز بعدش رفتیم بروکسل. هتلمون جای خیلی خیلی خلوتی بود. عصری داشتیم توی پیاده رو راه می رفتیم که یه دفعه تو شروع کردی به نا آرومی کردن. هی غر میزدی و می گفتی ایسی نه ! می گفتم می خوای بیای پایین؟ می گفتی نه !! می گفتم خوراکی می خوای؟ می گفتی نه ! و من واقعاً مستأصل شده بودم که یه دفعه کلمه نجات بخش گفته شد ! اونور راه سیمانی رو نشون دادی و گفتی : ایسی آبی !!! و من یک دفعه دوزاریم افتاد . من و تو داشتیم با کالسکه از راه آجری دوچرخه ها می رفتیم و چون اونجا هیچ کس نبود، من متوجه نشده بودم... یه دفعه گفتم: آها! ما داریم از راه دوچرخه ها میریم؟ تکیه دادی به پشتی کالسکه ات، یه لبخند کاملاً رضایت آمیز زدی و گفتی : ها !!!! و من غرق بوسه ات کردم

حالا دیگه در اثر کثرت خمیر بازی با مامان کلی رنگ دیگه یاد گرفتی. قانونمون اینه که هر وقت یک رنگ رو بلد شدی، یه رنگ دیگه هم وارد دایره بازیمون می کنیم. اسم بیشتر شابلون های اشکال هندسی و حیوون ها رو هم می دونی. تنها نکته اش در اینجاست که فقط مامان و گاهی بابایی می فهمن که شما چی میگی و منظورت چیه. خب مردم حق دارن! کی می تونه از عبارت " بیل گون گون" ، " دل قرمز " برداشت کنه. یا مثلاً :"وَش فیسید" که یعنی گاو سفید. یا از اون بدتر : "شَشَ گنگه ای" که منظور مثلث قهوه ایه. آدم یه ربع باید بین همه کلمات فارسی و فرانسه بگرده تا ببینه این الآن چی می تونه باشه. چند روز پیش یکی از شابلونات از دستت افتاد. هی نگاه کردی و پیدا نشد ! یه دفعه دیدی افتاده زیر پات. چشات رو کوچولو کردی، خندیدی و گفتی : " سه کَشه" و من برای اولین بار انقدر جمله ات درست و کامل بود که درجا گرفتم چی گفتی : قایم شده !!

یه روز مثلث ات گم شده بود. بهت گفتم که: مثلت ات کو مامانی ؟ یه فکر کردی و گفتی : شَشَ شُسوغ کوغ دَدَ !!!! و من چشمام گرد از اینکه تو چطور فکر کردی که مثلث میتونه کفشاش رو بپوشه و بدوه دَدَر !!!

به طور دیوانه کننده ای داری جات رو تو دل ما بزرگ می کنی مامانی ... وقتی دستات رو از دو طرف دراز می کنی و با نهایت محبت خالص دنیا، سر من و بابایی رو تو بغلت می گیری و در همون حال با سر انگشتای کوچولوت ، به نشانه نوازش ضربه های آروم می زنی، یک موج عشق می ریزه تو دل آدم... همیشه مهربون بمون، زیبا! همیشه