Sunday, February 18, 2007

تنهایی

چچچچچچچچچچچچچ
چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچ
چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچ چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچ چچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچچججججججججججججج ججججججججججججججججججججج ججججججججججججججججججججججججججججججججججججججججججج جججججججججججججججججججججج جججججججججججججججججججججججججججججججججججججججججج جججججججججججحححححححححححححححححححححححححححححححح ححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححح ححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححححح حححححححححححححححححخخخخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخ خخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخهههههههههههههههههههههههههههههههه ههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه ههههههههههههههههه ههههههعععععععععععععععععع
عععععععععععععععععععععععععععععععععععع ععععععععععععععععععععع
ععع عععععععععععععع عععععععغغغغغغغغغغغغغغ غغغغغغغغغغغغغغغغ غغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغ غغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغغففففففففففففففففففف فففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففف فففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففففف فففففففففففققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققق ققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققققق ققققققققققققققققققققققققققققق ققققققققثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثث ثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثث ثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثثث ثثثثثث
ثثثثثثثثثثثصصصص
صصصصصصصصصص صصصصصصصصصصصصصصصصصصصص صصصصصصصصص
صصصصصصصصصصصصصصصصصصصص
صصصصصصصصص صصصصصصصصصصصصصصصصص صصصصصصصصص
صصصصصصصصصصصصصصصصصصصصصصصص
صصصصص صصصصصصصصصصصصصصصصصصصص صصصصصصضضضضضضضضضضضضضض
ضضضضضضضضضضضضضضض ضضضضضضضضضضضضضضضضض ضضضضضضضضضضضض
ضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضض ضضضضضضضضضضضضضضضض ضضضضضضضضضض ضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضضض ضضپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپ پپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپ پپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپگگگگگگگگگگ گگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگ گگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگگ گگگگگگگگگگگگگگگگگگگگککککککککک ککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککککک ککککککککککککککککککککککککککککک کککککککککککککککمممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم مممممممممممممممممممممممممممممم مممممممممممممممممممممننننننننننننننننننننننننننننننننننن ننننننننننننننننننننننننننننن نننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننتتتتتت تتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت تتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت تتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت تتتتتتتتتتتتتتتتتتتتااااااااااااااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااااااا ااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااللللل للللللللللللللللللللللللللللل للللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللللل لللللللللبببببببببببببببببببب ببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببببب ببببببببببببببببببببببببببببب بببیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی ییییییییییییییییییییییییییییی یییییییییییییییییییییییییییسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس سسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس سسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسسشششششششششششششش ششششششششششششششششششششششششششششش ششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششششش ششششششششششششششششششششششششششششش شششششششششوووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووووو وووووووووووووووووووووووئئئئئئ ئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئ ئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئ ئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئددد ددددددددددددددددددددددددددددد ددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددددد ددددددددددددددددددددددددددددد دددددددددددذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذ ذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذ ذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذذ ذذذذذرررررررررررررررررررررررر ررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررر ررررررررررررززززززززززززززززز ززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززز ززززززززززززززززززززززززززززز زززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززززطططططط ططططططططططططططططططططططططططططط ططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططططط طططططططططططططططططططططططططططظظ ظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظ ظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظ ظظظظظظظظظظظظظظظظظ ظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظظپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپپ






ساعت 12 و ربع نصفه شبه... و من نمی دونم چمه... نمی دونم چیه که وقتی نشستی و داری درس می خونی و تمرین حل می کنی هی چیکه چیکه اشک رو می چکونه رو کاغذت... بعید می دونم این باشه که هر چی انتگرال می گیری تو جواب تو کسینوس هست و تو جواب کتاب نیست... هی انتگرال می گیری هی جوابت باز کسینوس داره و باز تو هی بیشتر اشک می ریزی... به ساعت نگاه می کنی که یه دفعه صدای مسنجر میاد... صدای یه نفر که آن شده... سری تکونی میدی و فکر می کنی که الان ایران ساعت 3 نصفه شبه... حتماً اونا نیستن... ولی بازم پا میشی و یه نگاهی میندازی... معلوم بود که نیستن... مسنجر رو که مینیمایز می کنی، عکس سه نفرتون که یکشنبه قبل از رفتنتون انداخته بودین و حالا گذاشتیش رو دسکتاپ، کامل میشه... دوباره یه قطره اشک می ریزه... دستاتو می بری جلو ، انگشتات رو می کشی رو صورتشون... دلت میخواد بنویسی ... اولین کلمه رو که میزنی همه حرفاش غلطه چون کیبورد جدید لیبل فارسی نداره و تو تا حالا هر وقت تایپ می کردی بر عکس امشب مغزت کار می کرده... بلند میشی و میری یه برگ لیبل فارسی ای رو که آزیتا برات فرستاده میاری... شروع می کنی به چسبوندن... به اندازه حروف الفبا اشک میاد تا تموم شه... بعد فکر می کنی که الان پسرک خوابیده یعنی... حمید امروز خسته بوده ، از صبح بیرون بوده و نتونسته بودی باهاش حرف بزنی... کاشکی خوابیده باشه و بذاره همه بخوابن... یاد حرف سجاد میفتی که تعریف می کرده: " پسره نمی ذاره کسی بخوابه... تا ساعت 2و3 که همه بیدارن باهاش، بعدشم که اون خوابید دیگه کسی از سر درد خوابش نمی بره... بذار بگیره بخوابه ، منم میرم مثل خودش جفت پا می پرم رو شکمش " خنده ات می گیره دوباره از یادآوری حرفش... یاد مامان میفتی که میگفت " بد جوری چسبیده به صفورا مریم، چنان خاله خاله می کنه که بیا و ببین...تا میبینه نیست میدوه دنبالش می گرده تا پیداش کنه و خیالش راحت باشه که هست ، بعد میره دنبال کارش". یاد عصری میفتی که دیدیش و داشت می پرید رو اون خرس گنده هه که بابا براش خریده بود... از اونایی که تهش سنگینه و وقتی میفته روش خودش دوباره بلند میشه و صاف میشه... همین جوری در حال نگاه کردن بهش و حرف زدن با خاله بودی که بهت زنگ زده بود که یه دفعه صدای گریه اش رو شنیدی و نا خود آگاه گفتی : "الهی بمیرم برات مادر... " چقدر هنوز روز مونده برای گذشتن





پ.ن. اون چرت و پرتای بالا، مال لیبل چسبوندنه... یه جورایی خاطره امشب بود... دلم نخواست پاکشون کنم

19 comments:

Anonymous said...

خوب کردی نوشتی وقتی گل پسرت بزرگ شد لحظات تنهایی مادرش را هم حس میکند

paybarah said...

مریم جونم درستو خوب بخون که بخاطر همین درسه که چند روزیه ازشون دور شدی سعی کن فکرتو با درس خوندن مشغول کنی خدا را شکر که پسری پیش عزیزترین کسانت هست میدونم خیلی خیلی سخته ولی میگذره مهم اینه که پسری و بابایی تونستن با همدیگه تو این سن کم یک مسافرت مردونه برن مواظب خودت باش عزیزم

Anonymous said...

deltang nabsh. zang bezan bahashoon harf bezan :*:*:* lazeme berim ba bache ha sajado dava konim?;)

Anonymous said...

آخي . دلتنگي نكن مريم جون . پسرت داره آقا مي شه . بايد از الآن تمرين كني كه بتوني دو روز ديگه كه زن گرفت دوريشو تحمل كني ... حالا فهميدم چرا مي خواستي بغلم كني

Anonymous said...

ْآخي.... بميرم

Anonymous said...

دلتنگی نوکن خانم.
اونها که داره بهشون خوش وگذره تو چرا نشستی هی جیگر خودته رنده وکولی؟؟؟هان؟
هان؟هان؟
فکر وکولم خود آزاری داشته بیدی. :دی

Anonymous said...

hamash montazere hamchin posty boodam ,ch eajab neveshty az deltangi hat
bad ke bebinish hesaaaaaaaaaaaaaabi keyf mikoni
rasty age fontet ro avaz koni behtare. akhe fonte ARIAL harfe "ye" ro joda minevise.too khoondanesh sakhte.
ishallah deltangihat kamtar beshe

Anonymous said...

پسرت هرجا باشه و هر چند سالش که باشه برای نشنیدن صدای گریه یا صدای غمناکش حاضری بمیری و این یعنی اینکه تو یه مادری!!!یه مادر.
و مادر بودن بیماری علاج ناپذیریه.
یک دچار بودن ابدی.
یک بی دلی همیشگی.
غصه میخورم میبینم اینهمه غصه میخوری.
اشک نریز مریم گلی زودی زودی علیرضا میاد پیشت.
زودی زودی.
بوس

Anonymous said...

rastyyyyyyyy yadam raft begam man in hame axe alireza....az hame bishtar asheghe in axesham .ke too kaleskashe o chizi mikhore
bikhiali o shadie kamele
khosh behalesh ke hame paki ast

Anonymous said...


ey baba:-S khob chera oona online nemishan?:-S
man khastam IDitoono add konam kami baratoon jock befrestam baratoon:>
yekam ham baham chat konim:O:D
ke khordambe difal:D
didam inja Gmail gozashtid:*
mikhaid man gol pesaretoon ro biaram inja?:D az inja web ham midam bebinidesh>:D<
khodetoon key miaid?:-/
yavashaki bekhoonid:man hame oon horoofe avalo khoondam:O:">

Anonymous said...

حال مامان تنهاي ما چطوره ؟ بيام بغلت كنم ؟
حيف كه نمي شه . پس از همين راه دور برات بوس مي فرستم . بوسسسسسسسسسس

Anonymous said...

مريم جون الهي قربونت برم كه اين همه دلتنگي.
همينجوري اومدم گفتم تنهائي يه چيزايي برات بنويسم كه ديدم واي چه كردي. الهي قربون دل مهربونت برم. من كه با خوندن اين پستت كلي اشك ريختم. نمي دونم با اينكه مادر نيستم چرا اين حسو خيلي خوب مي فهمم و لمسش كردم و واقعا دلم ريش شد. اميدوارم هر چه زودتر اين روزهاي سخت برات بگذره و پسري قشنگتو در آغوشت بگيري و بو بكشي تا همه اين دلتنگيها از اعماق وجودت پر بكشه و بره.
مواظب خودت باش مامان مريم گل.

Anonymous said...

منم فقط یه بار اونم برای دو شب از کوشا دور شدم وبه خاطر بیماری مادرم.ولی واقعا سخت بود و آخراش دیگه داشتم دیوونه می شدم.کوشا هم از تلفنی حرف زدن بیزار بود ولی تند تند به من زنگ می زد و طولانی حرف می زد

Anonymous said...

مریمی؟؟ چت شده؟؟ مگه تو خودتو آماده نکرده بودی؟؟
سخته، می دونم، خیلی هم سخته، ولی راهش این نیست.
اونا سفرشون را کرده اند. تو هم درست را بخون تا نوبتت بشه.
الهی قربون اون دل کوچولوت برم که اینقدر زود این همه تنگ شده.

Anonymous said...

SALAM KHAHARE AZIZAM
ISHALLAH KE EMTEHANETO KHOOB DADI
EMROOZ BARAYE AVALIN BAR BA SAJJAD JAYE ALIREZA RO AVAZ KARDIM
CHON KASI KHOONE NABOOD
ISHALLAH HAMEYE EMTEHANATO KHOOB BEDI O ZOOD BARGARDI PISHE ALIREZA
OONAM DELESH BARAT KHEYLI TANG SHODE
BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS

Anonymous said...

SALAM KLHAHARE AZIZAM
EMROOZ BARAYE AVALIN BAR BA SAJAD JAYE ALIREZA RO AVAZ KARDIM
CHON HICHKAS KHOONE NABOOD
ISHALLAH HGAMEYE EMTEHANATO KHOOB BEDI VA KHEYLI ZOOD BARGARDI PISHE ALIREZA
ALIREZA HAM KHEYLI DELESH BARAT TANG SHODE
BE OMIDE DIDAR
BOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS

Anonymous said...

سلام. الهي بميرم برات مريم جونم .. نبينم اينقدر غم داشته باشي. مي دونم چقدر سخته. يه كمشو مي دونم. اما هيچكس مثل يه مادر حال تو رو نمي فهمه. نمي دونم چي بگم. فقط برات دعا مي كنم. خيلي دعات مي كنم. آرزو مي كنم كه اين چند روز آخرين روزاي جدايي باشه كه بين شماست و اميدوارم زودتر بگذره. نوشته هاتو كه مي خونم بي اختيار همراهت اشك مي ريزم . سعي كن سرتو به كارها گرم كني تا زمان زودتر بگذره. مواظب خودت باش و اينقدر خودتو اذيت نكن. ان شاءالله كه اونا هم حالشون خوبه خوبه و حسابي بهشون خوش مي گذره. خيلي مراقب خودت باش

Anonymous said...

خب بقيه هم دل دارند ديگه...مامان و خاله و دايی و ...بذار عليرضا يه كمی هم برای اونا باشه...
اما امان از دل مادر...
فقط آرزو می‌كنم كه روزها هواتو داشته باشند و سريع‌تر بگذرند...ا

Maman Maryam said...

نازنین جانی که کامنت رو با اسم نازنین گذاشتی، من می شناسمت؟